Sinterklaas

Het is alweer bijna Sinterklaas en dat maakt altijd dat ik wat heimwee krijg, want er niets zo gezellig als een goed ouderwets avondje van Sinterklaas met pakjes en heel veel snoepgoed.

Mijn man snapt het geloof ik maar half. Hij heeft weleens een erg grappig gedicht voor me geschreven, maar het concept van surprises heeft ie nog niet onder de knie. Zijn dochter schreef ook eens een gedicht voor me en wenste me daarin een “Vroklijk Kerstfeest” – ben er nog steeds niet helemaal achter of ik dat nou serieus moet nemen of niet.

Kennelijk ben ik braaf geweest, want de Sint heeft dit jaar maar liefst 3 pakjes in de post gestuurd! Nu moet ik dus geduldig wachten op 5 december, voordat ik ze open mag maken. Als je in het buitenland woont dan is er gewoon niets leukers dan het krijgen van pakjes. Het geeft mij altijd het gevoel dat er tenminste nog iemand ergens in deze wereld is die aan me denkt.  

Helaas hebben de Afrikaans-Canadezen dit jaar een klacht ingediend dat Zwarte Piet een racistisch figuur is, dus voor Sinterklaas (die hier ieder jaar ook de Nederlanders in Vancouver aandoet) geen hulpjes meer. Hij moet het dit jaar maar gewoon allemaal zelf doen. De Nederlanders hier zijn er – zoals verwacht mag worden – nogal van ondersteboven, want wij zijn ervan overtuigd dat Piet zwart is, omdat hij door de schoorstenen klimt om pakjes bij de kinderen te bezorgen. Helaas denken de Canadezen daar dus anders over. Ook wel begrijpelijk, maar toch voelt het een beetje als onrecht. Met dit soort kritiek word je dan toch ineens onverwacht on-Nederlands nationalistisch. Want…kom niet aan ons Sinterklaasfeest of je komt aan ons.

Vraag is nu wanneer de Kerstman van zijn Elfen af moet zien, omdat de dwergen zich aangesproken voelen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.