Ik reed op weg van mijn vriendinnetje Marieke naar huis en dat is altijd weer een heel avontuur; zeker in deze zomermaanden waarin de mensen hun hersenen thuis hebben gelaten. We hadden het net bij het eten nog over al die gekke dingen die je elke dag weer op de weg ziet. Dat het altijd nog weer goed gaat is een regelrecht wonder, want je ziet wat rare capriolen. Ons dorp heeft 2 grote kruisingen en geen stoplichten, bijna geen voetgangers, fietsers, of brommers. “Eitje,” zou je denken, en toch is het altijd weer goed voor een hoop interessante en vooral gevaarlijke situaties. Ik denk dat als iemand een terras aan de weg zou hebben, die er goed geld mee zou kunnen verdienen… Lijkt me heerlijk, een drankje drinken met gratis weg entertainment, want het is non-stop.
Nu ook net weer. Ik nader de grote weg en wil linksaf, dus heb geen voorrang. Er komt een hele grote truck met caravan van links op de snelweg aan en die wil linksaf slaan. Maar…. omdat ik als eerste bij de kruising stond gaat ie op mij staan wachten. En dat terwijl ik er met de beste wil van de wereld nog geen voorrang uit kan persen. Dus…. wacht ik… en wacht ik nog wat…. en als ie dan toch besluit om te gaan moet ik nog wat langer wachten… want inmiddels is er alweer een hele sliert met auto’s de bocht om gekomen waar ik dan weer heerlijk op moet gaan staan wachten (je begrijpt het al, ik ben en blijf natuurlijk een ongeduldige Nederlander en dat verandert geloof ik nooit).
De mensen hier hebben werkelijk geen flauw benul van verkeersregels. Ze doen maar wat. Voorrangskruisingen worden als four-way-crossings benaderd… wie het eerst bij de kruising aankomt en bij het stop bord is gestopt mag als eerste gaan…. ze wuiven vriendelijk dat je toch vooral voort moet maken om voor ze langs af te slaan, hoewel je geen voorrang hebt en je volledig fout zit mochten ze toch nog op het laatste moment besluiten dat ze toch maar gaan. Het is niet voor niets dat je hier een veel grotere kans hebt om in het verkeer te overlijden dan om aan een hartaanval of kanker te overlijden. Angstig maar waar.
Laatst werd er nog een hele discussie op Facebook gehouden over hoe een rotonde nou eigenlijk werkte. Ja, je gelooft je oren niet, maar er zijn hier nog mensen die nog nooit van zijn leven met een rotonde te maken hebben gehad. Laat staan erover heen zijn gereden.
Je zou zeggen dat ze eens over rijlessen moesten gaan nadenken, maar ik vrees dat dat nog wel lang gaat duren, voordat ze dat beseffen. Tot die tijd begeef ik me iedere dag weer in het interessante verkeer van Clearwater en hoop maar dat het goed gaat.